Το Σάββατο 7 Οκτωβρίου στο “Λείριον” ανεβοκατεβαίναμε τη γραμμή του χρόνου, ψάχναμε σεντούκια, αμφορείς και φακέλλους, περπατήσαμε 30 αιώνες ελληνικής γλώσσας! Και να σκεφτείς ότι κάποιοι προσθέτουν κι άλλους τόσους! Διαβάσαμε Όμηρο! Άκου “μήνιν”! Μα τι λέξη κι αυτή! Άσε που βρήκαμε κάτι που διαβαζότανε το ίδιο κι απ’ την καλή κι απ’ την ανάποδη. Στον μεσαίωνα το βρήκαμε αυτό, μέσα σ’ένα σεντουκάκι. Ήτανε, λέει, επιγραφή πάνω από μία κρίνη. Τον Ελύτη τον ξέρεις; Είχε ωραίο όνομα. Είχε και μια έγνοια, μόνο μια: τη γλώσσα του στις αμμουδιές του Ομήρου. Ωραία ακούγονται οι αμμουδιές. Είδαμε γράμματα που χάθηκαν μέσα στους αιώνες. Η Θεοδοσία είχε προλάβει ένα, το Στίγμα γραμμένο στην πόρτα της έκτης δημοτικού. Την ρωτήσαμε αν είναι αρχαία, αν είχε προλάβει και τα άλλα χαμένα γράμματα. Εμείς πάντως τα χρησιμοποιήσαμε στο μέτρημα. Δεν θα σας πούμε περισσότερα γι αυτό, είναι μυστικό. Κάποτε αυτούς που ήξεραν ότι η γη είναι σφαιρική τους πετροβολούσαν κι άλλοτε τους έκαιγαν. Άκου πράμματα! Ακούσαμε κι ένα ποίημα με ονόματα γατιών αλλά δεν είχε τη Ρεβέκα μέσα. Το ακούσαμε ελληνικά, αγγλικά και τραγουδιστά από κάτι ανθρωπογάτες, που όμως, ήταν φοβιστικές. Θα ξανάρθουμε στη Λέσχη μας τον άλλο μήνα. Ως τότε: 1,3,1,80,8 (αυτά είναι μόνο για τους μυημένους). 
Λέσχη ανάγνωσης “Λείριον”
